Jeśli znasz ceremonię mszy z Kościoła Rzymskokatolickiego, to może zaskoczyć Cię swobodniejsza atmosfera, jaka panuje na naszych spotkaniach. Nie posługujemy się ściśle ustaloną formułą, modlimy się własnymi słowami, a jedyną wyuczoną na pamięć modlitwą, która pojawia się na naszych spotkaniach, jest „Ojcze nasz” – modlitwa, której Chrystus nauczył swoich uczniów. 

Przywitanie

Rozpoczynamy zwykle od przywitania. Pastor lub inna osoba prowadząca nabożeństwo wita wszystkich zebranych, czyta wybrany przez siebie fragment z Pisma Świętego oraz wprowadza we wspólną modlitwę.

Uwielbienie

Zazwyczaj na scenie są już w tym czasie muzycy, którzy przejmują kolejną część nabożeństwa zwaną uwielbieniem. Jest to czas, w którym poprzez wspólne śpiewanie i granie na instrumentach wybranych piosenek oddajemy cześć Bogu – mówimy Mu, jak bardzo go kochamy i jesteśmy wdzięczni za to, co dla nas uczynił. Robimy to poprzez muzykę, którą można zaliczyć do gatunku muzyki rozrywkowej – mamy w swoim zespole perkusję, gitarę elektryczną, cyfrowe pianino itp. Uwielbienie prowadzi liderka lub lider, który również modli się pomiędzy piosenkami.

Przeżywamy różnie – bardziej lub mniej emocjonalnie, jednak niech Cię nie zdziwi widok ludzi z zamkniętymi oczami i podniesionymi rękami. 

Uznajemy, że jest to czas spędzony z Bogiem, przed którym nie trzeba wstydzić się swoich emocji, oczywiście pamiętając o tym, że wokół nas są również inni ludzie.

Kazanie

Po uwielbieniu przychodzi czas na kazanie. Temat zazwyczaj zależy od danego kaznodziei, jednak zawsze kazanie odnosi się do jednego lub kilku fragmentów z Biblii. Na zakończenie kazania wspólnie się modlimy i jeszcze raz pojawia się uwielbienie.